از زبان فاطمه ناهیدی تنها زن آزاده ایرانی که در خط مقدم جبهه به اسارت درآمده است:

آزادی ما معجزه‌ای از طرف امام رضا(ع) بود . هفته قبل از آزادی‌ام مادرم به مشهد رفته بودند و مادر یکی از دوستان پدرم هم مشهد بودند . و این دو نفر همدیگر را نمی‌شناختند و مادر دوست پدرم برای من تعریف کرد : من نمی‌دانستم که تو اسیری و نه پدرت را می‌شناختم و نه مادرت را .

یک روز که برای زیارت به حرم رفته بودم ، رفتم پشت پنجره فولاد و دیدم که زنی بلند بلند آنجا گریه می‌کند و حرف می‌زند. من هم گوش می‌دادم این زن می گفت : یا امام رضا اینها دخترند. اینها را برگردان. دیگر بس است. چقدر تحمل کنند ؟
در همین لحظه ظاهرا مادرم با خودش می‌گوید : من چه چیزهایی می‌خواهم! مگر می‌شود کسی از دست عراقی‌ها در بیاید؟ امکان ندارد . آن خانم تعریف می‌کرد : مادرت آخر سر یک دفعه مثل بچه‌ای که یکباره بهانه می‌گیرد گفت : ای امام رضا اگر کار نشدنی را بکنی می‌گویند معجزه. من کاری ندارم تا هفته دیگر می‌خواهم بچه‌ام اینجا باشد و شروع کرد به گریه کردن به درگاه امام رضا(ع) . بعد هم بلند شد و رفت . درست یک هفته بعد - چهارشنبه - من در خانه بودم و این مادر دوست پدرم گریه می‌کرد و می‌گفت من از مشهد آمدم تهران و تازه فهمیدم که شما چه کسی هستید من آمدم به تو بگویم که تو را فقط امام رضا نجات داد .