* برگرفته از صحبتهای دوست خوبم فروغ، مادر فرهنگساز حسینی!

محرم و اندوهش دقیقا از همان ظهر عاشورا شروع می شود…

درست است که پیش از آن، آب را بسته اند و تشنگی و تنهایی بیداد می کند اما تا ظهر عاشورا هنوز کسی در کربلا شهید نشده است

اما ظهر عاشورا شروع مصیبت هاست و بعد هم شروع اسارت ها…

یکی از دوستانم می گفت اینها که بعد از گذشت چندین قرن، اینقدر از محرم و مصیبتهایش می گویند خسته نمی شوند؟

امام حسین یکبار شهید شد و خانواده اش هم یکبار به اسارت رفت و تمام! این همه رجز خوانی حال آدم را خراب می کند!!

بهش گفتم قصه امام حسین، قصه معرفت است قصه اخلاق است گفتم همین داعشی ها را می بینی، و جنایتهایی که پایانی ندارد، اینها فرزندان همین ابن زیاد و شمر و ابن ملجم اند…همین شمری که شانزده بار پای پیاده به حج رفت اما اخلاق و معرفت نداشت.

این قصه را نباید فراموش کرد، برایش بایدحرف زد، گاهی هم باید رجز خواند …تا شاید بشود کشتی نجات بعضی از غرق شده ها …

این قصه را باید نسل به نسل به گوش فرزندانمان برسانیم! تا شاید کمی تنها کمی در راه حسین قدمی برداشته باشیم …

ان شاالله…

سکانس اول:

تقریبا ۱۱-۱۲ ساله میزند. نشسته است صندلی روبرو. چند دقیقه یکبار گوشی اش را سرک میکشد … اسمش را گذاشته نیکی! «پو» کوچولواش را میگویم.

پوشکش را عوض میکند.غذایش را میدهد. خلاصه که کلی مادر است برای پوی نیم وجبی اش!

سکانس دوم:

غذایش روی گاز به جلز بلز افتاده است. تازه عروس همسایه را می گویم. یک سر توی قابلمه می رود و یک توکه پا سر گوشی! گاهی هم که یادش بیاید برای نیم وجبی داخل شکمش آبی تکه نانی میفرستد!! خیلی سرش شلوغست . مدیر چند گروه واتساپ و وایبر و تلگرام است! کلی هم پیام نخوانده دارد!شوخی بردار که نیست! کلی مسئول است!!

سکانس سوم:

دومی دارد اولی را میجود! اولی دومی را لگد میزند… بچه های فامیل دور را می گویم. مادرشان یکی داد سر اولی میزند سه تا سر دومی … بعد هم زیر لب میگوید: آدمیزاد از جانش سیر باشد دو تا دوتا بچه بیاورد!

سکانس چهارم:

رفته است خواستگاری برای پسرش٬ یک دختر عقد کرده هم دارد٬ پسر بزرگترش تازه پدر شده است … دختر بزرگش هم مادر دو تا قد و نیمقد است …

دوست قدیمی ام را می گویم . چقدر دلم تنگ شده برای آنروز های پر از دغدغه مان. درس و مدرسه٬جنگ٬تظاهرات، اعلامیه ها، بمباران ٬سخنرانی های امام و کلی روزانه های پر از سکانس طلایی!

بگذریم داشتم ثبت سکانس میکردم !

و اما

سکانس آخر:

میگوید: بین چهار تا پسرم که شهید شدند، اصغرم چیز دیگری بود. برای من هم کار پسر ها را می کرد، هم کار دختر ها را. وقتی خانه بود، نمی گذاشت دست به سیاه وسفید بزنم .ظرف می شست، غذا می پخت .اگر نان نداشتیم ،خودش خمیر می کرد ،تنور روشن می کرد. خیلی کمک حالم بود. وقتی رفت جبهه ،همه می پرسیدند«چطور دلت آمد بفرستیش ؟» فقط به شان می گفتم « آدم چیزی رو که خیلی دوست داره ،باید در راه دوست بده»

———-

آخرنوشت:

+ مادر بودن خوبست٬ مادری کردن عالیست. اما مادر پو بودن کجا و مادر اصغر شدن کجا ! به کجا می رویم؟؟

راستی شما شبیه بازیگر کدام سکانسی؟

اسماء بنت یزید
یك خانم دیگر  به نام «اسماء بنت یزید» در تاریخ داریم. ایشان خانمی بود كه شجاعت و فصاحت داشت و در شمار صحابه ی پیغمبر بود. او را خطیبه ی النساء خطاب میكنند. یك روز این خانم خدمت پیغمبر آمد و گفت: من نماینده زنان هستم، آمدم با شما صحبت كنم. از این معلوم می شود كه اگر زن نماینده بشود و در مجلسی كه مرد هست صحبت هم بكند، هیچ مانعی ندارد. و جمله اش این بود: من نماینده زنان هستم، یا رسول الله تو هم پیغمبر ما هستی و هم پیغمبر زنها، به تو و به خدای تو ایمان آوردیم. ما جامعهی زنان در خانه هستیم، به ما كار خانه سپرده شد. ما بچه های شما را حمل میكنیم ولی شما مردان از ما جلو هستید به خاطر این كه شما نماز جمعه میروید، شما نماز جماعت میروید، شما به عیادت مریضها میروید، شما تشییع جنازه میروید، شما هر سال به حج میروید. شما می توانید به جبهه بروید و ما باید در خانه بنشینیم، بچه داری كنیم، خانه داری كنیم، شوهرداری كنیم. تو پیغمبر هر دو هستی، چرا خوبهایش را به مردها دادی و مشكلاتش را به زن ها دادی؟ پیغمبر به اصحابش گفت: من گمان نكنم هیچ زنی به این خوبی حرف بزند. بله، خوب حرف زدن هنر است. البته خوب حرف زدن با كرشمه حرف زدن نیست.
قرآن میگوید: «فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً» (احزاب/32)خانم ها نازك حرف نزنند «فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ» چون بعضی آدمها كه ریگ در كفششان است از كرشمه حرف او حواس پرتی پیدا میكنند. خانم كه سخنرانیاش تمام شد، پیغمبر به مردم گفت: این خانم خوب حرف زد، بعد فرمود: ای خانم اگر شما با شوهرهایتان خوش رفتاری كنید، خداوند همان ثوابی كه به مردها می دهد به شما هم می دهد.(درسهایی از قران)

خداوند در قرآن ، زن نمونه که می خواهد معرفی کند آسیه زن فرعون را مثال می زند.

او صبور بود وچون حامی رهبر زمانش حضرت موسی(ع) بود، به دستور فرعون کشته شد، اما هیچ گاه دست از عقیده اش برنداشت.

همه زنان نمونه حامی رهبر زمان خود بودند و همت بلند داشتند.او دعا می کرد :رب هب لی عندک……یعنی خدایا من می خواهم پهلوی تو باشم!

همت را ببینید! گاهی افراد همتشان کوتاه است، مثلا می گویند:

خدایا فلان خانه نصیب من شود یا به فلان مقام برسم… و آخرین درجه اش را در این می بیند.این ها خوب است اما هدف و آخرین مقصد نباید باشد.

دعا می کنیم، دعای بزرگ کنیم. مثلا شهادت را بخواهیم مثل آسیه .آیا او عاشورایی نبود؟!

(برگرفته از سخنان حجت الاسلام قرایتی)

یك آمنه خانم دیگر داریم، «آمنه» همسر «عمر بن حمق» است.

این هم یك خانم نمونه تاریخ است. اولین مطلب در رابطه با ایشان این بود كه شوهرش از مخلصین بود و بعد از شهادت حضرت امیر (ع) در هر فرصتی از حضرت امیر دم میزد و مردم را روشن میكرد.

شوهرش كارهای چریكی میكرد! مأمورین آمدند تا او را بگیرند، شوهرش مخفی شد. ریختند در خانه، خانم را گرفتند.

دو سال این آمنه خانم را در زندان نگه داشتند. بعد معاویه خانم را احضار كرد، گفت: یا به امیرالمؤمنین جسارت كن یا تو را می كشم. گفت: بكش من به علی هیچ جسارتی نمی كنم. خلاصه شوهرش را گرفتند بعد از دو سال كه در زندان بود او را كشتند.

شوهرش گفت: اجازه بده من دو ركعت نماز بخوانم، اجازه ندادند. بعد سر شوهرش را دور شهركوفه چرخاندند و در زمان امیرالمؤمنین اولین سری بود كه به نیزه رفت.

همسرش را از زندان آوردند مقدار زیادی پول به او دادند. گفت: تمام پولها و تمام طلاهایی كه میدهی، هیچ كدام از اینها خون بهای شوهر من نیست. قبول نكرد. معاویه هر چه خواست كه از او تفقد كند، قبول نكرد. گفت: تمام طلاها را به یك ناخن شوهرم عوض نمیكنم. بعد هم آن چه حق معاویه بود و از پیش معاویه بیرون آمد. یك زنی كه شوهرش را می كشند، سر شوهرش را می آورند. دو سال زندانش میكنند، هر چه طلا پهلوی او میریزند، رد میكند و به خط امیرالمؤمنین وفادار است. الگویی برای تمام زنان تاریخ است. زندگی این خانم در الغدیر و ریاحین الشریعه نقل شده است..

(درسهایی از قران)

شیخ فضل الله نوری» را تقریبا هر ایرانی اهل مطالعه می شناسد.

اما اکثر ما از همسر او چیز زیادی نمی دانیم؛ زن بزرگواری که تا آخر همراه و همسنگر شیخ شهید بود.

همسر بزرگوار شیخ، دختر دایی شان «سکینه خانم»، دختر آیت الله محدث نوری بود.

شیخ در متن وصیت نامه اش از این خانم به این صورت نام برده است:

«علیّه عالیه متعالیه خانم والده محترمه آقا ضیاءالدین».

این خانم نزد پدر سال ها شاگردی کرده بود و در محضر شیخ هم درس خوانده بود.

به دلیل عدم توانایی شیردهی این بانوی بزرگوار به دو فرزندشان ( یک پسر و یک دختر) آنها به دایه ای سپرده شدند که بعدها معلوم شد که درامر دینش اشکال بوده است و متأسفانه حاصل آن هم «شیخ مهدی» شد.

همان شیخ مهدی که با جماعت وابسته به سفارت انگلستان همراه و دشمن پدر و راه او شد .

بعدها فرزند «شیخ مهدی» هم شد «نورالدین کیانوری» دبیرکل حزب توده ایران و فرزند یکی از دخترانش هم شد «دکتر سید حسین نصر» -مشاور بنیاد فرح پهلوی…

«سکینه خانم»،همچون شیخ فضل الله همیشه از وجود فرزند ناخلف شان ، شیخ مهدی، ناراحت بود و عذاب می کشید؛ ولی خود تا آخرین لحظات شهادت شیخ به همراه دو فرزندش «آقا ضیاءالدین» و «حاج شیخ هادی» مدافع شیخ بودند و جلوی جماعت تروریست مشروطه خواه ایستادند و از وی دفاع کردند.

حتی با تدبیر و شجاعت همسر شیخ، جسد ایشان که نزدیک به دو سال بعد از اعدام ایشان در سال ۱۲۸۸ش. در خانه شخصی شان دفن شده بود، به قم و مقبره ای که شیخ سالها قبل از شهادتش برای خود خریده و آماده کرده بود، منتقل شد.


پی نوشت:
۱-خانه بر دامنه آتشفشان!، نوشته علی ابوالحسنی (منذر)، موسسه تاریخ معاصر ایران، ۱۳۸۵٫ش


منبع:به دخت

در طول تاریخ بشری، نقش های برجسته زنان، در بردارنده برگ های زرینی از تاریخ بوده است . همواره چشم و دست و دامان زنان فرهیخته و بزرگ، نگهبان ارزش ها و آرمان های بلند بشر بوده و هست و هرگز نمی توان این واقعیت را انکار کرد و یا به دیده ای ناچیز از آن یاد نمود . البته همان گونه که زنان مثبت و بزرگ در تعالی و رشد جامعه نقش داشته اند، در برابر آنها، زنانی بوده اند که با مکر و پلیدی فکر خویش، زمینه های انحطاط و سقوط معنوی بشر را فراهم نموده اند . در قرآن کریم از یک سو، زنان برجسته ای چون همسر فرعون و حضرت مریم (علیهاالسلام) را الگو و آموزگار مثبت برای رهیافتگان و یا رهپویان معنویت و انسانیت، اعم از مرد و زن اعلام می کند و از سوی دیگر، زنان ناصالح و منفی، همچون همسران نوح و لوط نبی را به عنوان الگوی ناصحیح و منفی جهت کافران معرفی می نماید . بنابراین نقش زنان در هر گروه و با هر اندیشه ای، مهم و قابل بررسی است . به یقین در مقاطع حساس و مهم تاریخی و وقایع ماندگار، این نقش ها بیش از پیش نمایان می شود، از این رو، برآن شدیم که نقش زنان در کربلا و عاشورا، این قطعه جانسوز از تاریخ بشریت را بررسی کنیم، تا گواهی برای عظ مت و شرافت زنان وارسته باشد و نام بلند آنان، بر تارک تاریخ جاودانه بماند . به نظر می رسد، نقش آفرینی زنان در واقعه کربلا را می توان در چهار مقطع زمانی و به عبارتی، از چهار منظر، مورد بحث و بررسی قرار داد تا این گونه حق مطلب بهتر ادا شود:

الف) زنان نقش آفرین قبل از وقوع حادثه کربلا و به عبارتی، زمینه سازان این پدیده عظیم;

ب) نقش آفرینان در واقعه کربلا و حضور مستقیم زنان در میدان مبارزه;

ج) زنان اثرگذار در دوران اسارت، قبل از رسیدن به مدینه منوره;

د) زنان نقش آفرین پس از اتمام واقعه کربلا و اسارت عزیزان ابا عبدالله الحسین (علیه السلام).

ادامه »